Facebook: https://www.facebook.com/La-puerta-de-arrobio/
Instagram: [@lapuertadearrobio] https://www.instagram.com/lapuertadearrobio/
Calidá: 4/5
Instagram: [@lapuertadearrobio] https://www.instagram.com/lapuertadearrobio/
Calidá: 4/5
Preciu: 32€
Comentarios: Un paséu preciosu pa tola familia a un sitiu casi dafechu desconocíu fora de la zona. Güei llevámosvos al Castiellu de Villamoréi, tamién conocíu como Torrexón de Villamoréi o Torrexón de Tielva (por cuenta de que namás caltiénense los restos del Torrexón).
Partimos del pueblu de Villamoréi, asitiáu a namás 2kms de Rusecu. Aparcamos na zona la Capiya de San Roque, del sXVII, qu'amás sirvió pa sotechanos de l'agua mientres poníamos les botes.
Ende mesmu atopamos el cartelu qu'indica la ruta completa circular. Nós namás vamos hasta'l Castiellu y volvemos.
Paga la pena perdese pol pueblu y ver lo guapo que ta. Bona representación d'horros y cases iguaes.
Xubimos escontra la parte alta del pueblu, dende onde empezamos a acolumbrar el Banzáu de Rusecu, y cuando llegamos al altor del Llavaderu, siguimos pela pista. La ruta ta perfectamente indicada.
La sienda empieza siendo de formigón, pero nel intre tomes en camín ente castañales centenaries. L'ascensu ye continuu, anque bien llevaderu.
Y según vamos xubiendo, les vistes van ganando, escontra'l banzáu de Rusecu, Campiellos, el mesmu Torrexón y la presa.
Como veis, les vistes son espectaculares.
Llega un puntu nel camín en que vemos un cartelu que nos indica la esviación al Castiellu, o que sigamos hasta Fresnéu.
Nós baxamos pol monte de castañales, nuna baxada curiosa. Pero baxando adulces nun hai nengún problema.
Onde hai qu'andar con más cuidáu ye cuando llegamos al castiellu. Hai un par de pasos aéreos y puede ser peligrosu, asina qu'encamentamos la vista dende lo más cerca posible pero ensin llegar a la torre, sacantes se vaiga seguru y tea el día meyor que'l nuesu, que nun paró de llover y taba tou resbalizu.
El castiellu paez ser que tien orixe romanu, y qu'algamó la so gloria na dómina d'Alfonso I, rei asturianu nel Sieglu VII. Pa los despistáivos, d'aquella nun esistía'l banzáu y la vista estratéxica yera ideal como castiellu de vixilancia. Dende'l castiellu, vista sobre'l banzáu y la so presa, casi dende enriba.
La xubida cuesta un poco más, pero parando a folgar y volviendo la vista tras faise muncho más llevadera.
Una vegada de vuelta a la sienda principal, xubimos un poco más arriba a faer unes panorámiques. Como veis, la vista ye impresionante.
Volvemos lo andáu.
Parando a esfrutar micro mundios ... La ruta son unos 4Kms día y vuelta. Un paséu que se fai en menos de 3 hores caminando tranquilamente. La ida ye xubida constante, pero bien llevadera, y el tramu más duru ye'l de baxada y xubida hasta'l castiellu. Pero faise fácil pa tola familia.
Yá de vuelta al pueblu, camudamos nel pórticu la Capiya otra vegada (el día taba horrible) y fuimos hasta La Puerta de Arrobio. Restorán asitiáu en Anzó, solo, metanes la carretera y con aparcamientu propiu. Ye famosu, sobremanera por dos coses, les sos Cebolles Rellenes de Pitu Caleya y el so Corderu a la Estaca. Y namás por eso, yá merez la pena la visita.
Según entres, zona amplia de barra y unes meses pa tomar daqué. A la derecha, comedor ampliu prácticamente llenu, asina que meyor acuta. Amás, cuando reserves yá te pregunten si vas querer corderu a la estaca.
Mientres decidíamos qué pidir, traxéronnos un Paté de Quesu. Dícennos que lleva dellos quesos, ente ellos, casín. Y la verdá ye que sabe a quesu. Bien ricu.
Pidimos media de Cecina de Cebón. Traénla con un poco de quesu manchego. Más nidiu que la de güe, entra sola. Eso sí, meyor que acompangada d'un quesu asturiano, y meyor si ye de la zona.
Cebolles Rellenes de Pitu Caleya. Por fin pudimos probales, y tán al altor de la fama que les preciede. Espectaculares. Vienen en raciones de 3. Mueyu p'acabar coles esistencies de pan, y muncho rellenu. Tán buenísimes. De los meyores que probemos.
Y acabamos con Corderu a la Estaca. Espectacular tamién. La piel cruxente, el rellenu nidiu. Ye una pasada.
De postre, Arroz con Lleche. Requemáu. Bien bonu.
Y Tarta de Quesu. Más normal. Pero bien.
Con un par de copes de vinu, agua y cafés, pagamos 2 persones, 65€. Como veis, perbién de preciu.
Esa zona ta llena de bonos restoranes onde comer cocina casera, ello ye que yá vamos visitando unos cuantos, pero la Puerta de Arrobio encantónos. Visita obligada por eses cebolles y esi corderu.
Comentarios: Un paséu preciosu pa tola familia a un sitiu casi dafechu desconocíu fora de la zona. Güei llevámosvos al Castiellu de Villamoréi, tamién conocíu como Torrexón de Villamoréi o Torrexón de Tielva (por cuenta de que namás caltiénense los restos del Torrexón).
Partimos del pueblu de Villamoréi, asitiáu a namás 2kms de Rusecu. Aparcamos na zona la Capiya de San Roque, del sXVII, qu'amás sirvió pa sotechanos de l'agua mientres poníamos les botes.
Ende mesmu atopamos el cartelu qu'indica la ruta completa circular. Nós namás vamos hasta'l Castiellu y volvemos.
Paga la pena perdese pol pueblu y ver lo guapo que ta. Bona representación d'horros y cases iguaes.
Xubimos escontra la parte alta del pueblu, dende onde empezamos a acolumbrar el Banzáu de Rusecu, y cuando llegamos al altor del Llavaderu, siguimos pela pista. La ruta ta perfectamente indicada.
La sienda empieza siendo de formigón, pero nel intre tomes en camín ente castañales centenaries. L'ascensu ye continuu, anque bien llevaderu.
Y según vamos xubiendo, les vistes van ganando, escontra'l banzáu de Rusecu, Campiellos, el mesmu Torrexón y la presa.
Como veis, les vistes son espectaculares.
Llega un puntu nel camín en que vemos un cartelu que nos indica la esviación al Castiellu, o que sigamos hasta Fresnéu.
Nós baxamos pol monte de castañales, nuna baxada curiosa. Pero baxando adulces nun hai nengún problema.
Onde hai qu'andar con más cuidáu ye cuando llegamos al castiellu. Hai un par de pasos aéreos y puede ser peligrosu, asina qu'encamentamos la vista dende lo más cerca posible pero ensin llegar a la torre, sacantes se vaiga seguru y tea el día meyor que'l nuesu, que nun paró de llover y taba tou resbalizu.
El castiellu paez ser que tien orixe romanu, y qu'algamó la so gloria na dómina d'Alfonso I, rei asturianu nel Sieglu VII. Pa los despistáivos, d'aquella nun esistía'l banzáu y la vista estratéxica yera ideal como castiellu de vixilancia. Dende'l castiellu, vista sobre'l banzáu y la so presa, casi dende enriba.
La xubida cuesta un poco más, pero parando a folgar y volviendo la vista tras faise muncho más llevadera.
Una vegada de vuelta a la sienda principal, xubimos un poco más arriba a faer unes panorámiques. Como veis, la vista ye impresionante.
Volvemos lo andáu.
Parando a esfrutar micro mundios ... La ruta son unos 4Kms día y vuelta. Un paséu que se fai en menos de 3 hores caminando tranquilamente. La ida ye xubida constante, pero bien llevadera, y el tramu más duru ye'l de baxada y xubida hasta'l castiellu. Pero faise fácil pa tola familia.
Yá de vuelta al pueblu, camudamos nel pórticu la Capiya otra vegada (el día taba horrible) y fuimos hasta La Puerta de Arrobio. Restorán asitiáu en Anzó, solo, metanes la carretera y con aparcamientu propiu. Ye famosu, sobremanera por dos coses, les sos Cebolles Rellenes de Pitu Caleya y el so Corderu a la Estaca. Y namás por eso, yá merez la pena la visita.
Según entres, zona amplia de barra y unes meses pa tomar daqué. A la derecha, comedor ampliu prácticamente llenu, asina que meyor acuta. Amás, cuando reserves yá te pregunten si vas querer corderu a la estaca.
Mientres decidíamos qué pidir, traxéronnos un Paté de Quesu. Dícennos que lleva dellos quesos, ente ellos, casín. Y la verdá ye que sabe a quesu. Bien ricu.
Pidimos media de Cecina de Cebón. Traénla con un poco de quesu manchego. Más nidiu que la de güe, entra sola. Eso sí, meyor que acompangada d'un quesu asturiano, y meyor si ye de la zona.
Cebolles Rellenes de Pitu Caleya. Por fin pudimos probales, y tán al altor de la fama que les preciede. Espectaculares. Vienen en raciones de 3. Mueyu p'acabar coles esistencies de pan, y muncho rellenu. Tán buenísimes. De los meyores que probemos.
Y acabamos con Corderu a la Estaca. Espectacular tamién. La piel cruxente, el rellenu nidiu. Ye una pasada.
De postre, Arroz con Lleche. Requemáu. Bien bonu.
Y Tarta de Quesu. Más normal. Pero bien.
Con un par de copes de vinu, agua y cafés, pagamos 2 persones, 65€. Como veis, perbién de preciu.
Esa zona ta llena de bonos restoranes onde comer cocina casera, ello ye que yá vamos visitando unos cuantos, pero la Puerta de Arrobio encantónos. Visita obligada por eses cebolles y esi corderu.
No hay comentarios
Publicar un comentario